We zijn dankbaar voor de korte winterse tijd in januari. Schone liedjes duren niet lang, en zo was het ook voor dit wonderlijke duet van sneeuw en zon dat ons schoonheid bracht, zuiverheid en stilte.
Onder het ragfijne sneeuwgordijn dat op 17 januari urenlang over onze streken hing, voltrok zich geleidelijk een metamorfose: de natuur weefde een sneeuwmantel, die de aarde toedekte met serene rust, terwijl diep vanbinnen de weelde van het jonge leven kiemde. Tegelijkertijd veranderde de wereld in een grote speeltuin voor jong en oud.
Hoe magisch, de winterzon die kortstondig het bevroren landschap, met al zijn plassen, beken en rivieren, liet schitteren en stralen. Terwijl mens en dier zich koesterden in haar koele winterwarmte, zaaide zij haar zegeningen over de met sneeuw bedekte velden en tuinen.
Nee, het duurde niet lang. Alle leven kenmerkt zich door verandering en alles is vluchtig. Maar wie genoten heeft van deze vijfdaagse winterweek herinnert zich weer die delicate harmonie tussen de natuur en de mens die erin gedijt.
